Kamu yönetimi reformu

02.08.2016 | EKOHABER

15 Temmuz başarısız darbe girişiminin etkileri devam ediyor. Bu etkiler sadece güvenlik konuları ile sınırlı olmayacak gibi gözüküyor. Devletimizi bu darbe şartlarına götüren sistemin her yönü ile sorgulanması ve millet iradesini hâkim olmadığı hiçbir alan bırakılmaması gerekiyor. Bu noktadan hareketle özellikle Türk Silahlı Kuvvetlerinin yeniden yapılandırılması çalışmaları öncelikle başlatılmış bulunuyor. Türkiyenin güvenlik ihtiyacı, merkez – yerel güç dağılımı, kontrolsüz güç alanları ve oto kontrol mekanizmaları ile askeri eğitim felsefeleri noktasına kadar birçok başlık mercek altında.
BÜROKRASİDE EVRENSEL İLKELER
Türk Silahlı Kuvvetlerinin yanı sıra kamunun genelinde yaşanan ciddi verimlilik, liyakat ve hizmet kalitesi sorunları da bu kapsamda gündeme alınmış durumda. Devlet personel rejimi, Yargı ve Bakanlık teşkilatlanmaları gibi başlıklarda önemli çalışmalar yürütülüyor. Bu çalışmalar Türkiyenin uluslararası ekonomi çevrelerindeki 'yapısal reform ihtiyacı' söylemini de karşılayacak özellikler taşıması bakımından önemli.
Türkiyenin Kamu Yönetimi reformu çalışmalarında öne çıkan ihtiyaçları nedir, sorusuna şu cevaplar verilebilir.
Değişen dünya düzenine kamu kuruluşlarının uyum ihtiyacı
Halkın kamu yönetimindenbeklentilerinin yükselmesi
Kamu hizmetlerinin sunulmasında çağdaş yönetim teknikleri kullanılması talebi.
Bu ihtiyaçları OECDnin de kendi içinde yaptığı tanımlama ile ortaya koyduğunu görüyoruz. 
Buna göre;
Kamu yönetimi verimlilik, etkinlik ve performans ölçüleri dikkate alınarak düzenlenmelidir.
Yetkiler azami ölçüde merkezden yerele devredilmelidir. (Desantralizasyon)
Hesap verebilirlik ve hizmet kalitesi artırımı sağlanmalıdır
Belirli aralıklarla kamuoyuna mali ve performans raporlaması yapılmalıdır. (Şeffaflık)
Yöneticilerin strateji geliştirme kapasiteleri artırılmalıdır.
DEVLETİMİZİN REFORM HAFIZASI
Kamu yönetimi reformu konusunda uzun yıllardır yapılan çalışmalarda önemli mesafeler alınamamış olmasının en temel sebebi iddialı ve fikri takip yapabilen bir siyasi iradenin mevcut olmamasıdır. Siyasi iradenin belirli ölçülerde oluştuğu zamanlarda da yetkililerini ve pozisyonunu kaybetmek istemeyen bürokrasinin direnişi ile karşılaşıldı. Reformist yaklaşımlı liderler, bakanlar ve uzmanlar süreçte başarısızlıkla karşılaştılar. Bunlardan en sonuncusu dönemin Başbakanlık Müsteşarı sıfatı ile 'Kamu Yönetimi Temel Kanunu'nun teknik sorumluluğunu üstlenen Sn. Ömer Dinçeri gösterebiliriz.
Sn. Dinçerin bürokratik oligarşiyi hedef alan reform hamlesinde öne çıkan temel başlıklar şunlardır;
Sivil alanın genişletilmesi,Demokratik istikrar tedbirleri
Merkezden çevreye uygulama yetkileri devri
Merkezin planlama ve denetim rolü ile öne çıkartılması,
Devlet memuru imtiyazlarının olumsuz etkilerinin giderilmesi,
Atama, terfi işlemlerinde ehliyet – liyakat performans kriterlerinin esas alınması,
Kamu yöneticilerinin hesap verme sorumluluğunun yeniden düzenlenmesi.
Mevcut bürokratik yapıdaki muhtemel risk olarak değerlendirilen merkeziyetçilik, gizlilik ve dışa kapalılık, kırtasiyecilik ve yozlaşma başlıklarında aslında çözüm önerilerinin de hazır olduğu görülüyor.
BARIŞ İKLİMİ BÜYÜK FIRSAT
'Bir musibet bin nasihatten iyidir' düsturundan hareketle şu anda oluşan uzlaşma temelli siyasi iklim kamu yönetiminde 'liyakat' başlığında da ciddi adımları gündeme getirebilir. Farklı dünya görüşleri olan uzman kişilerin birikimleri milletimizin çıkarları için kamu yönetimine dahil edilebilir. Bu çalışma toplumumuzun devletiyle kapsayıcı bir barış iklimine girmesini de beraberinde getirecektir.
Bu analizlerden çıkan sonuç, Kamu Yönetimi Reformunda 'Kurumsal Kapsayıcılık' ve 'Liyakat Esaslı Personel İstihdamı' noktalarında toplumun ekseriyetinin birleşmiş olmasıdır.