Diğer taraftan Fransa başta olmak üzere İtalya ve Hollandanın aşırı sağcı partileri kendi ülkelerinde de AB referandumu yapılmasını talep ettiler. AB Bürokrasisinin ise Yunanistan krizinde olduğu gibi denetimsiz şekilde süreçleri yönettiği, bu tavrın daha sonra para geri dönüşlerinin gerçekleşmediği durumlarda da siyasi krizlere zemin hazırladığını unutmamak gerekiyor. Yukarıda belirttiğim tüm başlıklar sermayenin ürkek tabiatına hiçte uygun koşullar değil. Özellikle Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının AB ülkelerinde bulunan fonlarını bu belirsiz süreçte Türkiyeye transfer etmelerinin ekonomik gerekçeleri oluşmuş sayılabilir. Bir diğer konu “vergi cennetleri” tabir edilen düşük vergi yükü yada vergisiz uygulama yapılan merkezlerdeki işlemlerin uluslararası çifte vergileme antlaşmaları ile ciddi bilgi alma ortamının oluşmuş olması. Bu nedenle de bu tür bölgelerde oluşan fonların Türkiye gibi daha güvenli bir ortama getirilmesi istenilebilir. Türkiyenin Zamanlaması Doğru Yurtdışında bu gelişmeler yaşanırken 65. Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti uygun bir zamanlama ile gündeme getirdiği “Varlık Barışı” yasasında daha önceki dönemlerde eleştirilen yasal eksikliklerin büyük ölçüde giderildiği görülüyor. Getirilen sermaye üzerinden herhangi bir vergi alınmayacak olması, sermayenin sahibi yerine 3. kişilerce getirilebilmesi, Vergi İncelemesi yapılamaması, Veraset ve İntikal Vergisi istenilmemesi gibi düzenlemeler birçok tereddütü ortadan kaldıracak nitelikte gözüküyor. Dikkat edilmesi gereken tek nokta Türkiye Cumhuriyeti devletinin bu uygulama nedeniyle “Kara para aklama” iddiasına uluslararası ilişkilerde muhatap olabileceği riskidir. Kara para aklama faaliyetlerinin önlenmesine dair Türkiyenin bugüne kadar yaptığı düzenlemeler ve oluşturduğu kurumsal yapı önemli ve yeterli düzeydedir. Bu konunun uygulamasında da bu alanda belirli idari hassasiyetlerin gösterileceği ve şüpheli işlemlerin gerçekleşmesinin önleneceği tabiidir. Türkiye ekonomisinin yüksek bilgi teknolojilerine dayalı bir sanayi yapısı ve yüksek katma değer oluşumu ile bundan böyle dış kaynak ihtiyacı hissetmeyeceği günler hepimizin ortak beklentisi. Bunun nasıl başarılacağının cevabı ise net: Nitelikli Eğitim, Nitelikli İnsan gücü ve Yenilikçilik ruhu. Yani konumuz yine Eğitim.